NORTH CAL

THE NORTH CAL BLUES

Inmiddels zijn we meer dan tien weken onderweg en hebben we de woestijn overleefd en de High Sierra’s overwonnen. Het lijf bewijst enorm sterk te zijn, nieuwe routines zijn ingesleten en inmiddels voelt de trail als thuis. Nu is het tijd om de wedstrijd in het hoofd aan te gaan in Noord Californië, berucht om haar North Cal Blues.

Na het eerste onwennige stuk in de woestijn, waarbij het voelt alsof je voor alles moet vechten en de High Sierra’s met letterlijk en figuurlijk veel hoogte en diepte punten, lijkt Noord Californië op het eerste gezicht weinig bijzonders te bieden. We lopen veel door bosrijk gebied, dalen stijl af naar de bergdorpjes om daarna met volle bepakking weer stijl te klimmen naar hetzelfde niveau maar dan zonder het waanzinnige uitzichten waar we al een tijd door verwend zijn. We zijn nog lang niet op de helft van de trail en voor velen al wel op de helft van het gespaarde budget. Het zorgt ervoor dat veel hikers naar binnen keren, zich afvragen waarom ze deze trail zullen voortzetten en bij velen steekt heimwee de kop op.

Toch blijven de meesten stug doorlopen. We beseffen inmiddels dat deze ups en downs erbij horen, dat het onderdeel van het leven is en dat er stiekem toch wel wat te beleven valt in Noord Californië.

FAQS

  • Start: Kennedy Meadows Noord - Californië
    Finish: De grens met Oregon
    Afstand: 1.003 kilometer / 627 mijl
    Hoogteverschil: 33.538 meter / 100.614 feet
    Hoogste punt: Dicks Pass - 3.040 meter/ 9.974 feet

  • Met de adrenaline nog in het lijf loop je Noord Californië binnen en al snel merk je dat er hier minder opwinding heerst. Rustige alpen weides met hier en daar een klimmetje, veelal groene bossen en weinig uitzichten. Het lijf is onwijs sterk geworden dus tijd om de turbo aan te zetten. Eindelijk kunnen die benen gestrekt worden en mag er gas gegeven worden.

    Burney falls, de lava grotten en het feestje op het middelpunt van de trail zijn de hoogtepunten. Om niet te verdwalen in je hoofd en de kilometers al te veel op te laten lopen genieten veel hikers van ‘smell the roses’. Even stoppen, aan de bloemetjes ruiken en om je heen kijken om te genieten van het hier en nu.

  • National Forrests

    Klamath
    Shasta-Trinity
    Lassen
    Plumas

    Wilderness Areas

    Marble Mountain
    Russian
    Castle Crags
    Trinity Alps
    Lassen Volcanic
    Bucks Lake

  • Dieren

    Planten

  • Hitte

    In Noord Californië kan het hartje zomer behoorlijk heet worden. Door de vele kilometers die elke dag worden afgelegd, gecombineerd met de hitte, kan uitdroging op de loer liggen.

SOLO

Al vanaf het begin van de trail weten we het, maar toch komt het afscheid onverwacht en snel. Na de intense bubbel die Talkie Walkie, Steve en ik in de High Sierra’s hebben gevormd is het tijd om afscheid te nemen. Eerst van Steve. Zij heeft geen B2 visum kunnen bemachtigen en hoopt, door even op vakantie te gaan buiten Amerika, een tweede esta te kunnen bemachtigen en door te lopen. Ook Talkie Walkie zal binnenkort een aantal dagen van trail gaan en verder lopen met haar vriend. Op de trail luidt het gezegde ‘'hike your own hike’. Elke hiker heeft zelf gespaard, voorbereid, een baan opgezegd, een huis verkocht of een liefde achtergelaten om dit mega avontuur aan te gaan. Er is dus weinig ruimte om op elkaar te wachten en ieder gaat zijn of haar eigen avontuur aan.

Na het afscheid voelt het een beetje onwennig. Hoewel ik voldoende mensen op trail ken, heb ik zoveel met die meiden meegemaakt. Toch zegt een stemmetje in mijn hoofd dat het tijd wordt dat ik dit spelletje solo aanga. Dus loop ik met een volle tas naar de straat, steek mijn duim op en lift helemaal alleen terug naar de trail.

SMELL THE ROSES

Inmiddels ben ik een paar weken alleen onderweg. Alleen is een groot statement want juist in dit gedeelte kom ik veel interessante mensen tegen. Veel meiden, grofweg mijn leeftijd, met een partner thuis, geen kinderwens en dezelfde mentaliteit. De gesprekken gaan snel de diepte in en ik geniet met volle teugen van deze nieuwe ervaringen en mensen op trail. Toch moet ik mezelf soms afremmen. Inmiddels is het lijf zo sterk dat 40 tot 50 kilometer per dag niet ongebruikelijk is maar ik merk dat ik veel gewicht aan het verliezen ben. Op een dag kom ik ‘Pinecone’' tegen, een oudere hiker uit Texas en hij leert mij 'to smell the roses’. Letterlijk of figuurlijk even stilstaan bij het moment. De zware geur van de prachtige bloemen langs de trail opsnuiven, koffie drinken op een plek met prachtig uitzicht of zwemmen tussen de middag tijdens de lunch. Hij herinnert me eraan dat Canada nooit het doel is, maar dit avontuur onderweg.

Verwilderd

Ergens in Noord Californië begint de trail als thuis te voelen. Elke dag staan we op wanneer de zon opkomt, we lopen de hele dag, zijn net zo stoffig als de omgeving, gebruiken het water dat op trail te vinden is en gaan slapen wanneer de zon weer ondergaat. We leven inmiddels op het ritme van de natuur. Doordat alle verwachtingen van de Westerse maatschappij niet doordringen in deze wildernis zien we er met elke stap ook een stukje meer verwilderd uit. Feral noemt men dat. We stinken een uur in de wind (maar ruiken dit zelf niet), hebben kleding aan met vlekken en gaten (waar niemand meer van op kijkt) en lopen steevast met een laagje zonnebrand, zweet en stof op ons lichaam rond. Alles wat we nodig hebben zit in de rugzak achterop en dat geeft een intens onafhankelijk gevoel.