THE HIGH SIERRA’S

HEAVEN

The High Sierra’s. Waarschijnlijk het meest besproken stuk van de hele wandeling. Een stuk waar maar weinig informatie over bekend is en de informatie die we hebben 7 dagen oud is. De High Sierra’s is een van de meest afgelegen gebieden die je op de PCT doorkruist. Je kunt er 300 mijl lopen zonder 1 weg te hoeven doorkruisen. Er zijn geen winkels, geen hotels en bovenal is er geen bereik met je mobiele telefoon. De enige manier om er te komen is te voet of op de rug van een paard. Dit zijn tevens ook de enige manieren om eruit te komen. Of per helikopter als het echt fout gaat. Een bijzondere plek die ervoor zorgt dat je met je groep in een bubbel terecht komt. Er zijn geen afleidingen of prikkels van buiten af en je zult het met elkaar moeten redden. Tevens is dit stuk van de trail niet zonder gevaren…

Na 7 weken in de woestijn snap je het spelletje, maar dan veranderen de spelregels ineens. Van een gebrek aan water in de woestijn naar teveel water inclusief het oversteken van gevaarlijke rivieren. En van hoge temperaturen en gortdroge wind naar enorme hoogte en daarmee hoogteziekte verschijnselen.

FAQs

  • Start: Kennedy Meadows Zuid - Californië
    Finish: Sonora Pass - Californië
    Afstand: 731 kilometer / 457 mijl
    Hoogteverschil: 32.882 meter / 98.646 feet
    Hoogste punt: Forrester Pass - 4373 meter/ 13.120 feet

  • ‘'Pack your fears’’ is een veelgebruikt gezegde op trail. Lichtgewichte spullen op trail zorgen voor een aangenamere ervaring, echter iedereen neemt teveel mee voor hetgeen waar hij of zij bang voor is. Dat geldt met zekerheid voor dit gedeelte van de trail. In relatief korte tijd stijg en daal je elke dag zodanig veel dat dat een gevaar op zichzelf wordt. Echter de afwisseling van de omgeving doet veel wandelaars verwonderd staan. Om elke bocht een nieuw fenomenaal uitzicht en kale, droge bergpieken die dramatisch uitsteken boven de groene, weelderige valleien.

    Met tenminste 7 bergpassen (als je de twee meetelt waardoor je even uit de high sierra’s kan stappen) in de eerste 7 dagen, dagelijk talloze (wilde) rivier oversteken en wanneer je geluk hebt een aantal sneeuwbruggen die je over moet steken is dit een van de meest gevreesde maar tegelijk ook een van de meest indrukwekkende stukken van de trail.

  • National Forrests:
    Tahoe
    Eldorado
    Huboldt - Toiyabe
    Stanislaus
    Inyo
    Sierra
    Sequoia

    Wilderness Area’s
    Granite Chief
    Desolation
    Mokelumne
    Carson - Iceberg
    Hoover
    Emigrant
    Yosemite
    Ansel Adams
    John Muir
    Sequoia - Kings Canyon
    Golden Trout
    South Sierra


  • Dieren
    Marmotten, Pika’s, hagedissen, knaagdieren, coyotes, zwarte beren, kolibries.

    Planten
    Eindeloze grasvelden waar je niet op mag kamperen. Deze zijn beschermd natuurgebied in Amerika

  • Sneeuw is het meest gevaarlijke in dit gebied en veroorzaakt ook gevaren op andere gebieden.

    Het lopen op sneeuw is niet zonder gevaren. In de ochtenden is het vaak bevroren wat kans geeft op uitglijden. In de middag is het zo zompig dat je er doorheen zakt en wellicht je enkel breekt op een rots onder de sneeuw. De sneeuw smelt het snelst door de opwarming van deze rotsen.

    Als de sneeuw begint te smelten vormt zich een nieuw gevaar: rivieroversteken. Wij Nederlanders zijn van mening dat wij goed kunnen zwemmen. Echter tegen een ijskoude rivier vol smeltwater dat net boven de knie stroomt en met een zware rugzak achterop is het 1 - 0 voor de rivier.

    Wanneer er niet veel sneew ligt in de High Sierra dient zich een derde gevaar aan. Hikers overschatten zichzelf en maken teveel hoogtemeters op een dag waardoor hoogteziekte op de loer ligt. Hoewel wetenschap nog steeds niet weet waardoor hoogteziekte precies getriggerd wordt, is het algemeen advies: hike hoog, slaap laag.

SAFETY BRIEFING

Met lichte zenuwen lopen Steve en ik terug naar de trail. De komende 7 dagen komen we geen weg tegen waarop we terug naar de stad kunnen liften, gaan we een aantal hoge bergpassen en gevaarlijke rivieren over en we hebben weinig up to date informatie over het volgende stuk van de trail. Bij de trailhead worden we door een ranger voor het eerst gecontroleerd op onze permit. Deze permit is verplicht wanneer je door een aantal nationale parken loopt. De Amerikaanse overheid is (of was, afhankelijk van de president) erg streng en zuinig op de ongerepte wildernis. Uiteraard zit mijn permit helemaal onder in mijn tas. Dat betekent alles uit de tas, permit laten zien en daarna alles weer erin. Ook krijgen we een safety briefing en de laatste informatie die bij de rangers bekend is. Het spannende gevoel neemt toe maar ook de nieuwsgierigheid. Hiervoor ben ik dit avontuur gestart: ‘'kijken hoever ik buiten mijn comfort zone kan gaan’'. En ook ‘'hoe goed kan ik op mezelf terugvallen wanneer alle veiligheid van de maatschappij wegvalt’'.

Al na een halve dag ben ik helemaal in mijn element. De omgeving is prachtig, de overvloed aan water geeft een veilig gevoel en een lichtere tas en Steve en ik genieten volop van de vochtige, koele lucht.

Make wise decisions

Het is dag 3 in The high Sierra’s en we zijn in de problemen. Steve heeft al drie dagen last van buikloop, waarschijnlijk heeft ze iets gegeten in het dorp wat niet lekker valt. Ons WC papier is al op rantsoen want pas over 3,5 dag kunnen we via een zijweg over een hoge pas naar een dorp lopen. Ook de ibuprofen (of Vitamine i voor veel amerikanen omdat ze deze bijna elke dag slikken) is op rantsoen. In Nederland was ik al gewaarschuwd voor een rotte kies en waarschijnlijk een wortelkanaal behandeling. Nu ik op grote hoogte ben, begint de kies enorm op te spelen en kan ik bijna niets eten. Best wel een probleem wanneer je elke dag een enorme fysieke prestatie levert. Tijdens dit eerste stuk in The high Sierra’s besluiten veel wandelaars een extra uitdaging aan te gaan: het beklimmen van Mount Whitney. De hoogste berg van het aaneengesloten continent Amerika. Al drie dagen spelen Steve en ik een welles nietes spelletje. Uiteindelijk gaat het met ons beide beter en besluiten we toch te gaan. Als extra uitdaging gaan we een sunrise summit aan: Midden in de nacht beginnen we onze 7,5 mijl beklimming in de hoop op de top te staan wanneer de zon op komt. Waar we niet zo goed over na hebben gedacht is de kou. Na een aantal uren is ons water bevroren en is het te koud om ergens stil te staan en iets te eten. Op een gegeven moment zegt Steve iets waar ik zelf al een tijd mee in mijn hoofd loop, maar het eigenlijk niet durf toe te geven: ‘‘Ik voel mijn handen en voeten niet meer’'. Snel berekenen we hoever we nog moeten naar de top: 1 mijl (1,6 kilometer. Onder normale omstandigheden een 20 minten wandelen maar we weten allebei dat het op deze hoogte wel eens een uur kan duren. Een gezegde op de trail luidt: ‘'Make wise decisions’'. Steve geeft aan dat het haar niet waard is om bevriezingsverschijnselen te krijgen, dus draaien we om. Na een aantal uur zien we met lede ogen een aantal vrienden omhoog gaan, goed uitgerust en warm aangekleed. Toch zijn we trots op onszelf. Ondanks de omstandigheden hebben we het geprobeerd en hebben we een verstandige beslissing durven maken. Het falen van de beklimming van Mount Whitney blijft me echter nog wel een aantal weken achtervolgen.

DE BUBBEL

In de drie weken erna is het motto elke dag: ‘'hoog klimmen, laag slapen’'. We doen het extreem rustig aan om geen last te krijgen van hoogte ziekte. Dit geeft ons tevens gelegenheid om onze favoriete hobby uit te oefenen: elke dag zwemmen in een ijskoud bergmeer. Meer dan eens schreeuw ik de hele vallei bij elkaar omdat het zo koud is terwijl Steve naast mij rustig een baantje zwemt.

Inmiddels is ons clubje uitgebreid met Talkie Walkie, een Deens meisje die we al een aantal keer eerder hebben ontmoet. Met zijn drieën overwinnen we elke dag een hoge bergpas, diverse gevaarlijke rivieren maar hebben we ook veel lol. Wanneer we niet naar beneden willen lopen glijden we op de billen naar beneden en meer dan eens raken we aan het einde van de heuvel een boom.

Doordat er geen bereik is met de buitenwereld belanden we met zijn drieën in een bubbel: We delen mooie en verdrietige persoonlijke verhalen, eten en kamperen samen en helpen elkaar waar nodig maar ook schiet de een regelmatig uit zijn slof tegen de ander. We beseffen dat dit niet gek is: We zijn elke dag enorm fysiek bezig en merken dat we niet voldoende slaap en calorieën binnen krijgen. Dat begint zijn tol te eisen en er is niemand om dit mee te bespreken dan elkaar. Gelukkig is er veel begrip onderling en neemt niemand het persoonlijk op.

Trying or dying

The High Sierra’s is ook het eerste moment dat ik me besef dat ik wellicht zou kunnen doodgaan op deze trail. Het is een soort spanning waar ik naar op zoek was voordat ik startte met deze trail: ‘'hoever red ik het wanneer alle comfort en veiligheid van de westerse maatschappij wegvalt’’. Maar het gevaar gaat niemand in de koude kleren zitten.

Allemaal weten we dat er twee dingen zijn die dit stuk extreem gevaarlijk maken: Rivieren oversteken en hoogteziekten. In 2022 is er in de High Sierra’s een laag sneeuwjaar. Dat betekent weinig smelt water en minder gevaarlijke rivieren. Toch zijn we elke dag op onze hoede en wanneer we het niet vertrouwen wachten we op elkaar bij een moeilijke rivier oversteek.

Ook de hoogteziekte gaat ons niet in de koude kleren zitten. We hebben een soort ‘'rokers’’ hoestje ontwikkelt, hebben hoog rode wangetjes en zijn af en toe duizelig of hebben hoofdpijn. Na een aantal dagen zonder bereik vernemen we dat een meisje twee dagen achter ons is overleden op de trail. Hoewel het nooit bevestigd is wordt er veel gespeculeerd over hoogteziekte. Tevens horen we dat onze vriend ‘'Waffles’' door een helikopter gered is met extreme hoogteziekte verschijnselen. De realisatie dat, wanneer het fout gaat het ook echt fout kan gaan, maakt ons wat stiller dan normaal en de dagen erna blijven we uit veiligheid wat dichter bij elkaar.

Na drie weken en het 1000 mijl punt rollen we van de berg in Kennedy Meadows North. Tijd voor een uitgebreide douche, kleding wassen en vooral veel bij eten. Hierna trekken we verder North California in, beter bekend om de North Cal Blues…